selam,benim önümüzde ki eylül ayında ana okuluna başlayacak 5 yaşında kızım var.Dünyanın en tatlı en güzel duygusu çocuk sahibi olmak.Hayatımın önceliği oldu.Doğduktan 15 ay sonra eşimin tüm karşı gelmesine rağmen kayınvalidemle konuşup(çocuğa bakabileceğini söylemişti) eşimi ikna edip tekrar işe başladım.Evde oturmaya alışkın olmayan bu bünye çok sıkılıp daralmıştı.İyimi ettim kötümü hala bilemiyorum.Babaannesi kızıma çok iyi baktı ondan Allah razı olsun,her zaman için hakkını ödeyemem ama iki arada büyüyen çocuk her zaman çok zor oluyor.Tam bir disiplin veremiyorsun şımarık ve bencil oluyor umarım büyüdükçe üstünden atar.Neler yaşadık neler.3 yaş sendromundan tutunda ağlamalara zırlamalara zorla her istediğini yaptırmaya çalışmalara ha birde yeme sorunu.Kabus gibiydi.Şİmdi yemek sorunu ve mızmızlanma devam ediyor sadece.2sene kadar yuvaya gitti ta ki İzmir'e taşınıncaya kadar.Şimdi nazlı zeytin gözlü kızımla beraberim.Bir kaç adet fotosunu ekliyorum.Sevgiyle kalın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder